توابع در ++C در اين بخش توضيح داده می شود. توابع بلاک های مستقلی از کد هستند که کار خاصی را انجام می دهند. هنگامی که برنامه نياز به انجام آن کار دارد تابع را صدا می زند. تابع اساس برنامه نويسی ساختيافته است که باعث بالارفتن کارائی برنامه ها و آسانتر شدن برنامه نويسی می شود. نحوه ايجاد و فراخوانی تابع به علاوه متغير های محلی و نحوه ارسال و دريافت پارامترهای تابع، توابع پيش ساخته و بازگشتی نيز شرح داده می شود.

تعريف تابع
فراخوانی تابع
دستور return
ارسال مقدار به تابع
متغيرهای محلی
سربارگذاری توابع
توابع پيش ساخته
فايل های ضميمه
توابع بازگشتی

تابع (function) بلاکی ازکد است که تحت يک نام گروه بندی می شود. بدين ترتيب بلاک کد می تواند بعد با استفاده از نامش اجرا شود. اين عمل فراخوانی تابع (function call) ناميده می شود. وقتی تابعی فراخوانی می شود دستورات درون تابع اجرا می شود. در انتهای تابع اجرا به همان محلی که تابع فراخوانی شده بود برمی گردد. ممکن است پارامترهایی به تابع ارسال شود. معمولا تابع معمولا مقداری را به برنامه فراخوان برمی گرداند.

برنامه ای که از تابع استفاده می کند به صورت ساختيافته (structured) است. يعنی وظايف توسط بخش های مستقل انجام می پذيرد. برنامه نويسی ساختيافته روی طراحی به روش top-down تاکيد دارد. در اين روش مسئله به وظايف مختلف تقسيم می شود و هر وظيفه توسط يک تابع انجام می پذيرد. بدنه تایع اصلی کوچک می شود و جزئيات درون توابع قرار می گيرند. به اين ترتيب نوشتن و اشکال زدائی برنامه های پيچيده آسانتر می شود. علاوه بر اين استفاده مجدد توابع در برنامه های ديگر ميسر می شود.

هر تابع بايد تنها يک کار را انجام دهد و از انجام چند کار در يک تابع بايد پرهيز شود.